Beste natuurlijke bronnen

Vis, zuivelproducten, orgaanvlees (met name nieren en lever), eieren, rund- en varkensvlees, augurken, noten en zaden, yoghurt, miso, zuurdesembrood en sojasaus, Marmite, kaas en melk.

Vitamine B12 is in water oplosbaar en is een unieke vitamine omdat het de eerste kobalthoudende stof is waarvan is vastgesteld dat hij essentieel is voor een lange levensduur. Het kobalt zorgt voor de donkerrode kleur. Vitamine B12 is noodzakelijk voor een normale zenuwcelfunctie en is betrokken bij de stofwisseling van eiwitten, vetten en koolhydraten. Het helpt bij het gebruik van ijzer in het lichaam en ondersteunt foliumzuur bij de synthese van choline. Het helpt bij de productie van DNA en RNA, ons genetisch materiaal.

De meeste vitamine B12-producten op de markt bestaan uit cyanocobalamine. Deze vorm moet in het lichaam enzymatisch worden omgezet in methylcobalamine en adenosylcolbalamine. Sommige mensen missen de methyldonoren om dit proces mogelijk te maken. Het speelt een cruciale rol in de mitochondriën, methylatie tolerantie, de vorming van myeline, en neurologische gezondheid en ontbreekt vaak in het dieet.

Methylcobalamine is de actieve vorm van B12 en komt vooral voor in het cytoplasma van de cel. Het is de enige vorm die in staat is de bloed-breinbarrière te passeren zonder verdere metabolisme of omzetting.

Adenosylcobalamine is de mitochondriale vorm van B12 die als een cofactor betrokken is bij de metabolische enzymen in de energieproductie.

Opname en opslag

Vitamine B12 wordt door maagsappen voorbereid om te worden opgenomen. Door auto-immuunreacties in het lichaam kan een van deze afscheidingen gebonden worden, waardoor er geen B12-opname plaatsvindt. Zoutzuur helpt bij de opname, evenals een goed functionerende schildklier. B12 wordt na opname aan serumeiwitten gebonden en wordt in de bloedbaan naar verschillende weefsels vervoerd. De hoogste concentraties worden gevonden in lever, nieren, hart, alvleesklier, testes, hersenen, bloed en beenmerg. Deze organen hebben allemaal te maken met het aanmaken van rode bloedcellen.

Veel mensen missen het vermogen om vitamine B12 te absorberen. De werkelijke hoeveelheid die het lichaam opneemt, wordt geregeld door de ‘intrinsieke factor’. Als deze afwezig is, ontstaat er een aandoening die bekend staat als pernicieuze anemie. Vitamine B12 wordt beter opgenomen wanneer de vitamine verdeeld over verschillende maaltijden wordt ingenomen. De opname lijkt af te nemen met de leeftijd en bij een tekort aan ijzer, vitamine B6 of calcium. Er kan voor drie tot zes jaar vitamine B12 in de lever worden opgeslagen. Een tekort kan dus pas na meerdere jaren aan het licht komen.